Սովորողները՝ բաջարեղենի օգտակարության մասին

Լևոն Դավթյան՝ Էդգար Աբգարյան՝

Խնկոյանական ընթերցումներ

«Ուսումնական աշուն» նախագիծ
Խնկոյանական օրեր․․․ ընտանեկան ընթերցումներ

Նոէ Դուրգարյան և մայրիկ
Անտերև ծառը

Վիկ Աբրահամյան, ընտանեկան ընթերցում
Ճպուռն ու մրջյունը

Սերժ Հովհաննիսյան և մայրիկ
Ճպուռն ու մրջյունը

«Ես» նախագիծ. Իմ անվան պատմությունը

2․2 դասարանի սովորողները շարունակում են հավեսով իրականացնել «Ես» ուսումնական նախագիծը, այս անգամ կարող եք կարդալ նրանց գեղեցիկ ու հետաքրքիր անունների պատմությունները․․․

Դանիել Բարոյան
Ես Դանիելն եմ։ Իմ անունը ընտրել են մայրիկս և հայրիկս։ Դանիելը ժամանակակից անուն է։ Ես շատ եմ սիրում իմ անունը։ Դանիել անունը եբրայական ծագում ունի, որը թարգմանաբար նշանակում է «Աստված է իմ դատավորը»։ Սերում է աստվածաշնչյան Դանիել մարգարեից։

Գևորգ Ավետիսյան
Ողջու՛յն, ես Գևորգն եմ։ Իմ անունը ընտրել են ծնողներս, դա իմ մեծ պապիկի անունն է։ Հայրիկս ասում է, որ պապիկս շատ ուժեղ և խելացի մարդ է եղել, ես եղել եմ պապիկիս գրադարանում, դա կախարդական վայր է։ Ես կրում եմ քաջ Գևորգ Մարզպետունու անունը։ Գևորգ անունը հունարենից թարգմանաբար նշանակում է երկրագործ, նաև երկրաբան։ Ես սիրում եմ իմ անունը։

Նամակ ընկերոջս

Ես կարողանում եմ մուտք գործել էլեկտրոնային փոստ և նամակ գրել ընկերոջս՝

Բարի ողջո՛ւյն, իմ ընկեր՝ ընկեր Լուսինե: Ես կարծում եմ, որ իմ ամենամոտ ընկերը դուք եք, որովհետև միայն ընկերն է սովորեցնում ամենալավը, օգտակարը և օգնում դժվարին պահերին: Ես շատ ուրախ եմ, որ ունեմ Ձեզ պես լավ և հոգատար ընկեր: Ես Ձեզ շատ հարգում և սիրում եմ:

                                                                                      Ձեր ընկեր՝ սեբաստացի Վիկ

Ողջո՛ւյն, իմ դասընկերներ: Ինչպե՞ս եք անցկացրել հանգստյան օրերը: Գիտե՞ք, ես ձեզ շատ եմ կարոտել և ուզում եմ, որ նորից դպրոց գամ, որ խաղամ ձեզ հետ: Ես ուզում եմ այնպես լինի, որ մենք հաճախակի հանդիպենք արձակուրդներին ու նամակ գրելու կարիք չլինի: Ես ձեզ շատ եմ սիրում և ուրախ եմ, որ ունեմ ձեզ պես ընկերներ:

Սիրով՝ Էվայից

Բարև՛, իմ սիրելի ընկեր․․․ես քեզ շատ եմ կարոտել։ Շուտով, երբ սկսեն ամառային արձակուրդները, ես կգամ գյուղ ու մենք նորից իրար հետ երկար կխաղանք, կվազվզենք այգում։ Հիմա ես դպրոց եմ գնում։ Գիտե՞ս, ես արդեն տառաճանաչ եմ, կարողանում եմ գրքեր կարդալ։ Ես լողալ և մարզվել գիտեմ, աշխատում եմ համակարգչով։ Ես կարողանում եմ մաթեմատիկական առաջադրանքներ կատարել։ Երբ հանդիպենք, ավելի մանրամասն կպատմեմ։ Դե լավ մնա, մինչև կհանդիպենք։

Քո ընկեր՝ Գևորգ

Բարև՛, Դավիթ։ Ես արդեն գիտեմ բոլոր տառերը և իմ առաջին նամակը որոշեցի գրել քեզ: Վաղուց չենք տեսնվել, ինչպե՞ս ես, ինչպե՞ս են քո դասերը: Սիրո՞ւմ ես քո դպրոցը: Ես շատ եմ սիրում իմ դպրոցը: Իմ դասերը անցնում են շատ հետաքրքիր: Սպասում եմ քո նամակին:

Քո մանկապարտեզի ընկեր՝ Դավիթ

Ես կարողանում եմ հորինել՝ «Պայծառ արևն ու մութ ամպիկը»

Հեղինակ՝ Վան Բաղդասարյան

Լինում է, չի լինում մի ուրախ արև և տխուր ու մութ ամպիկ է լինում։ Արևը շատ էր սիրում երեխաներին, նրանց ջերմացնում էր, տաքացնում իր շողերով, իսկ ամպիկը տխրեցնում էր երեխաներին՝ մռայլ ու մութ օրերով։ Մի օր ամպիկը որոշեց գողանալ արևի շողերը։ Նա կապեց շողերը և դրեց պարկի մեջ։ Եկան մութ և մռայլ օրերը, երեխաները չէին խաղում բակում, պատուհաններից նայում էին երկինք՝ դեպի արևը, խնդրում նրան շուտ վերադառնա և ուրախացնի նրանց։ Արևը ամպերի մեջ փնտրում էր իր շողերը։ Մի օր ամպիկը տեսավ Վանի տխուր աչքերը, որը արևին էր սպասում, և հասկացավ, որ պետք է վերադարձնի արևին իր շողերը, որ Վանը և բոլոր երեխաները պետք է ուրախանան, տաքանան, բակում շատ խաղեր խաղան։ Եվ ահա արևը կրկին շողում էր, ջերմացնում բոլորին։ Արևը արդեն եկել է, վաղն էլ ամպիկը կգա։

Հեղինակ՝ Գևորգ Ավետիսյան

Լինում է, չի լինում մի մութ ամպիկ, որը շատ էր ուզում ընկերանալ արևի հետ, բայց հենց մոտենում էր նրան, ծածկում էր, և արևը այլևս չէր կարողանում շողալ։ Նրանք երկար մտածում էին ինչ անել, որ կարողանան իրար հետ խաղալ, և գտան ելքը․ ամպիկը զգուշորեն մոտեցավ արևին և կանգնեց նրա կողքին, իսկ արևը իր շողերով ջերմացրեց ամպիկին, ամպիկը ուրախությունից լաց եղավ, և տեղաց արևային անձրև, իսկ հետո երկնքում հայտնվեց գունագեղ ծիածանը։ Դրանից հետո ամպիկն ու արևը հաճախ էին միասին խաղում, և ամեն անգամ նրանց խաղին մասնակցում էր նաև գեղեցիկ ծիածանը։

Հեղինակ՝ Գայանե Դանիելյան

Լինում է, չի լինում մի ժպտացող արև ու մի մութ ամպիկ։ Մի անգամ նրանք հանդիպեցին, և մութ ամպիկն ասաց․
-Արև՛, ճանապարհ տու՛ր ինձ։ Արևն ասաց․
-Ինչու՞ պետք է ես զիջեմ, սա իմ ճանապարհն է։
Արևն ու ամպիկը վիճեցին, տեղաց անձրև, արևը փայլեց, և այդ ժամանակ հայտնվեց ծիածանը, իսկ արևն ու ամպը գեղեցիկ ծիածանի վրա հաշտություն կնքեցին։ Ծիածանը ուրախացրեց բոլոր երեխաներին և մեծերին։ Ահա այսպես էլ հեքիաթն ավարտվեց։

Զատիկն իմ ընտանիքում. նախապատրաստական աշխատանքներ

«Ուսումնական գարուն» նախագիծ.
Արմեն Այվազյան

Դավիթ Հակոբյան

Ալեքսանդր Ավետիսյան

Արևիկ Ներսիսյան

Տեխնոլոգիական աշխատանք՝ զատիկ

Ծննդյան շնորհավորանք

Շնորհավորում ենք մեր ամենաբարի ու սիրելի Արևիկին՝ ծննդյան օրվա առթիվ:

Ամանորյա բացիկ Արևիկից

«Ուսումնական ձմեռ» նախագծի շրջանակում ներկայանում է Արևիկ Ներսիսյանը.

Էս էն է…

Հորինում-ստեղծագործում է Արևիկ Ներսիսյանը…հրաշալի է:

Հովհ. Թումանյան «Լուսաբացին»

Գևորգ Ավետիսյան

Արևիկ Ներսիսյան